ชื่อเล่นของกรุงเทพฯที่ชื่อว่า “เวนิสแห่งตะวันออก” อาจจะไม่เป็นที่รู้จักกันดีในวันนี้ การเดินทางรอบเมืองผ่านทางคลองต่าง ๆ นั้นไม่เป็นที่นิยมเท่าการเดินทางทางรถยนต์ รถไฟฟ้าบีทีเอส เพราะการเดินทางในกรุงเทพแทบจะไม่จำเป็นที่จะต้องอาศัยการเดินทางทางน้ำ แต่แหล่งน้ำและลำคลองในกรุงเทพฯ นั้นยังมีอยู่เพื่อจุดประสงค์ในการใช้ในบางชุมชนทั่ว ๆ กรุงเทพฯ ซึ่งเป็นจุดเด่นจุดหนึ่งของกรุงเทพฯ ในวันนี้
เมื่อย้อนกลับไปดูคลองสมัยเมื่อมีการเริ่มก่อตั้งเมืองในปีค.ศ. 1782 คลองเหล่านี้ถูกนำมาใช้และขยายเป็นเครือข่ายการขนส่ง เป็นแหล่งที่มาของอาหารและน้ำ และยังเป็นส่วนหนึ่งของงานประเพณีต่าง ๆ เช่น งานลอยกระทง และกิจกรรมอื่น ๆ อีกมากมาย ซึ่งหมายความว่าโครงสร้างที่สำคัญ เช่นตลาด และวัดถูกสร้างขึ้นบนฝั่งคลองต่าง ๆ มีอิทธิพลต่อการพัฒนาเมืองและรูปแบบการจัดวางเมือง เมื่อมีการเริ่มใช้รถยนต์และถนนบทบาทของระบบคลองในชีวิตของคนไทยก็ลดลงอย่างมีนัยสำคัญ อาคารที่สร้างหันหน้าไปทางถนนมีมากกว่าทางน้ำ แม้กระทั่งคลองบางคลองก็โดนปูทับให้กลายเป็นถนน
คลองน้ำต่าง ๆ ในอนาคตนั้นเปรียบเสมือนกับแสงไฟที่สลัวลง คุณยังสามารถจับตาดูวิถีการใช้ชีวิตของคนในสมัยก่อน และหน้าที่ของคลองในสมัยเมื่อคลองในกรุงเทพฯ นั้นยังเป็นเสมือนเส้นเลือดหลักของเมือง ในขณะที่คลองทางด้านตะวันออกของแม่น้ำในกรุงเทพฯ นั้นเหลือน้อย และไกลออกไป แต่คลองทางฝั่งด้านตะวันตกบนฝั่งธนบุรียังคงรูปเครือข่ายที่กว้างขวางอยู่ ชุมชนที่เงียบสงบบางแห่งยังคงเดินทางโดยเรืออยู่ ชุมชนบางส่วน ยังมีตลาดน้ำและวัดดั้งเดิมขนาดเล็กที่หันหน้าเข้าทางคลองต่าง ๆ หากต้องการที่จะเดินทางไปสถานที่เหล่านี้จะต้องจ้างเรือหางยาว หรือเรือสำราญส่วนตัว สถานที่และคลองเหล่านี้อาจจะไม่ใช่สถานที่ที่คึกคักอย่างเช่นถนนบางสาย แต่ถือว่าเป็นสัญลักษณ์ที่มีความสำคัญต่อประวัติศาสตร์ของเมืองหลวงแห่งนี้
