การแพทย์แผนไทยเคยรุ่งเรืองในช่วงปลายศตวรรษที่ 19 จนถึงต้นศตวรรษที่ 20 ซึ่งตรงกับรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว (รัชกาลที่ 5) ในยุคนั้น ประเทศไทยเข้าสู่การพัฒนาประเทศในด้านต่างๆ เพื่อให้บ้านเมืองเจริญก้าวหน้าทัดเทียมนานาอารยประเทศ ซึ่งเป็นความพยายามอย่างแรงกล้าของพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวและพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่ ที่ทรงมีนโยบายพัฒนาประเทศมากมายหลายด้าน
และหนึ่งในนั้นก็คือการปรับปรุงการเข้าถึงการแพทย์ และการพัฒนาทางด้านการแพทย์ ซึ่งในห้วงเวลานั้น การแพทย์แผนไทยเจริญก้าวหน้าและเป็นที่นิยมอย่างแพร่หลาย ทั้งตัวยาและสูตรยาที่แพร่หลายไปทั่วทุกหัวระแหงของประเทศ ยาหอม สมุนไพรไทยที่บดเป็นผง กลายเป็นยาสามัญประจำบ้าน ที่ใช้รักษาโรคภัยไข้เจ็บต่างๆ
กรุงเทพมหานครในเวลานั้น หมอหวาน รอดม่วง ผู้ก่อตั้งร้านขายยา บ้านหมอหวาน ในเขตเกาะรัตนโกสินทร์ ได้กลายเป็นหมอยาแผนไทยที่มีคนไข้มารักษาด้วยเป็นจำนวนมาก
ในปี พ.ศ. 2466 รัฐบาลได้ตราพระราชบัญญัติการแพทย์ฉบับแรกขึ้น เพื่อยกระดับมาตรฐานการแพทย์ การสาธารณสุขให้ทันสมัยเหมือนสากล หมอยาทุกคนจะต้องขึ้นทะเบียนหมอยา และหมอยาที่ขึ้นทะเบียนแล้วจะได้การสนับสนุนจากรัฐบาล ส่วนหมอยาที่ไม่ได้ขึ้นทะเบียนหากทำการรักษาจะถือว่าเป็นผิดกฎหมาย ผนวกกับการมาถึงและเป็นที่ยอมรับของการแพทย์แผนตะวันตก ทำให้แพทย์แผนไทยค่อยๆ ลดความนิยมลง
แม้ว่าหมอหวานเองจะไม่อาจต้านกระแสการแพทย์แผนตะวันตกได้ แต่ยังยืนหยัดต่อสู้เพื่อการแพทย์แผนไทยแม้ว่าจะเข้าสู่ยุคเสื่อมถอยแล้วก็ตาม ในปี พ.ศ. 2463 หมอหวาน ได้เปิดร้านขายยาขึ้น ในชื่อ บำรุงชาติสาสนายาไทย หรือบ้านหมอหวาน และทำการรักษาในอาคารสถาปัตยกรรมแบบโคโลเนียลที่งดงาม และได้ส่งต่อภูมิปัญญาการแพทย์แผนไทยสู่ทายาทลูกหลายจากรุ่นสู่รุ่น
ปัจจุบัน คุณภาสินี ญาโณทัย ทายาทรุ่นที่สี่ ได้พยายามเก็บรักษามรดกตกทอดนี้ไว้และฟื้นฟูให้กลับมามีชีวิตอีกครั้ง บ้านหมอหวาน ในวันนี้จึงเป็นทั้งพิพิธภัณฑ์และร้านขายยาหอมที่มีการปรับปรุงสูตรให้ตรงกับความต้องการของคนยุคใหม่ ปัจจุบัน ร้านขายยาแห่งนี้คือป้อมปราการสุดท้ายของภูมิปัญญาและองค์ความรู้การแพทย์แผนไทย
การมาเที่ยวชมบำรุงชาติสาสนายาไทย นอกจากจะได้พบกับ ขวดแก้วยาแผนไทยที่เรียงรายเป็นแถวและหน้าประวัติศาสตร์ของการแพทย์แผนไทยในยุคต่างๆ แล้ว ยังได้ชื่นชมกับสถาปัตยกรรมที่งดงามจนน่าทึ่งของตัวอาคารไปพร้อมกัน
